Everything is possible (Part 4)

Προηγούμενο
Ο Τζον με πλησίασε. Προφανώς είχε σπάσει την πόρτα. Δεν είπε τίποτα, με πήρε αγκαλιά και με μετέφερε στο κρεβάτι. Με σκέπασε κι αποκοιμήθηκα αμέσως.

Συνέχεια
Ήμουν μόνη στο δάσος. Γύρω μου υπήρχαν παντού φλόγες. Είχα αρχίσει να ζεσταίνομαι, οι φλόγες με πλησίαζαν... Ξαφνικά από τις φλόγες εμφανίστηκε μια σκιά...Με πλησίασε...
- Έλα μαζί μουυ
Μου είπε η σκιά με μια ανατριχιαστική φωνή.
-Όχι,όχι άσε με!!!
- Έλα μαζί μουυυ, έλα στις φλόγεεες
Η σκιά με έπιασε κι ένιωσα να καίγομαι.
- Βοηθειάάάά! Οχίίίί!!!!!!!!

- Alice...Alice! Ξύπνα και ήρεμησε!
Άκουσα μια γνωστή φωνή. Πετάχτηκα από το κρεβάτι μου καταϊδρωμένη. Ανάσαινα βαριά και ήμουν μούσκεμα απ'τον ιδρώτα.
- Τι...Τι έγινε;
- Έβλεπες εφιάλτη και φώναζες τόσο πολύ που ξύπνησα. Καλά είσαι;
- Τζον...Συγγνώμη για την αναστάτωση που σου προκαλώ, δεν το θέλω απλώς..μου είναι δύσκολο να...
Τα δάκρυα άρχισαν να κυλάνε πάλι στα μάτια μου. Πάλι έβλεπα εφιάλτες, σαν τότε, τότε που πέθανε ο πατέρας μου.
- Ω, έλα τώρα...
Ο Τζον μου σκούπισε τα δάκρυα και με αγκάλιασε. Ένιωσα τόσο καλά εκείνη τη στιγμή. Με ηρέμησε τόσο πολύ... Ήταν πολύ γλυκός όταν ήθελε, ίσως τελικά να μην τα πηγαίναμε και τόσο χάλια.
-Τζον, σε ευχαριστώ για όλα. Ξέρω ότι δεν με συμπαθείς και...τώρα όλο αυτό που κάνεις...Σ'ευχαριστώ.
Εκείνος δεν μίλησε, απλώς με έσφιξε πιο πολύ στην αγκαλιά του. Έκανα κι εγώ το αντίστοιχο.

Μεριά Τζον
(όσο διαβάζετε τις σκέψεις του Τζον ακούστε αυτό) 
Έβλεπε εφιάλτη. Ήταν χάλια κι έφταιγα εγώ γι'αυτό. Δεν έπρεπε να δει εκείνη τη σκηνή, δεν έπρεπε να διαλέξω αυτή την ταινία. Καθόμουν απλώς και την αγκάλιαζα. Όσο πιο σφιχτά μπορούσα. Δεν ξέρω γιατί, απλά ένιωθα την ανάγκη να το κάνω. Πότε πριν δεν είχα νιώσει έτσι για κάποια κοπέλα, ποτέ δεν ένιωσα ότι πρέπει να την παρηγορήσω. Απορούσα εκείνη τη στιγμή κι εγώ ο ίδιος με τον εαυτό μου. Και όχι, δεν ήμουν ούτε μεθυσμένος, ούτε τίποτα. Γιατί το κάνω; Τι έπαθα; Με άλλαξε αυτή η κοπέλα απ' τη μια μέρα στην άλλη; Η λογική μου έλεγε να φύγω, να την αγνοήσω και να την παρατήσω στον πόνο της αλλά το σώμα μου δρούσε μόνο του. Δεν μπορούσα απλά να ξεκολλήσω από πάνω της. Κάποια στιγμή τα κατάφερα.
- Πήγαινε να κάνεις ένα μπάνιο και μετά πέσε πάλι για ύπνο, είναι 2:00 τα ξημερώματα. Μην ανησυχείς για τίποτα, είμαι εγώ εδώ.
Της είπα και πήγα στο δωμάτιό μου. Ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και βυθίστηκα σε σκέψεις, μου ήταν δύσκολο να κοιμηθώ πλέον.

Μεριά της Alice
Έκανα αυτό που με συμβούλεψε ο Τζον, έκανα ένα χαλαρωτικό μπάνιο και προσπαθούσα να μην τρέμω απ'τον φόβο μου. Ένιωθα κατά κάποιο τρόπο ασφαλής αφού ήξερα ότι ήταν στο απέναντι δωμάτιο. Τελείωσα το μπάνιο μου και φόρεσα τις πιτζάμες μου. Έπαισα για ύπνο αν και μου ήταν αδύνατον να κοιμηθώ. Πήρα το λάπτοπ μου και μπήκα στο youtoube. Άκουγα τραγούδια με τα ακουστικά μου και σκεφτόμουν. Την Δευτέρα άρχιζαν τα σχολεία, αλλά πλέον δεν ανησυχούσα, τα είχα βρει με τον Τζον. Τουλάχιστον έτσι νόμιζα...

~Το επόμενο πρωί~ 
Είχα αποκοιμηθεί χωρίς να το καταλάβω και ξύπνησα στις 11:00 το πρωί. Κατέβηκα κάτω με τις πιτζάμες όπως ήμουν, να πιω νερό. Μου φάνηκε ότι υπήρχε υπερβολική ησυχία. Έψαξα το σπίτι και κατάλαβα ότι ο Τζον έλειπε. Δεν είχα τι να κάνω οπότε πήγα καιντύθηκα. Πλύθηκα και αποφάσισα να βγω να κάνω μια βόλτα, τόσο καιρό ήμουν εδώ και δεν είχα βγει καθόλου έξω.
Πήρα κάτι κλειδιά που υπήρχαν στο τραπεζάκι του σαλονιού και βγήκα έξω. Δεν ήθελα να απομακρυνθώ πολύ, γιατί δεν ήξερα ποιον δρόμο να πάρω για να γυρίσω σπίτι. Ήταν όλα πολύ όμορφα πάντως. Η Καλιφόρνια ήταν ωραία πόλη. Πολλοί διάσημοι ζούσαν εδώ και ίσως... Μια μέρα να μπορούσα να κάνω καριέρα. Στην Ιταλία όλοι μου έλεγαν ότι τραγουδάω υπέροχα κι ότι παίζω πιάνο και κιθάρα πολύ καλά. Δεν είχα κάνει μαθήματα ούτε φωνητικής, ούτε κιθάρας, ούτε πιάνου. Απλά τα έπαιζα. Επίσης έγραφα τραγούδια. Που με εκφράζουν.
Ήμουν βυθισμένη στις σκέψεις μου και δεν κατάλαβα πότε έπεσα κατά λάθος πάνω σε κάποιον. Σήκωσα το βλέμμα μου για να δω ποιος είναι και αντίκρισα τον Κάιλ.
- Γεια σου Κάιλ!
- Γεια σου Alice. Τι κάνεις;
- Καλά, βγήκα να κάνω μια βόλτα να δω την πόλη, εσύ;
- Εγώ...
Με κοίταζε από πάνω μέχρι κάτω και προφανώς δεν μπορούσε να μιλήσει. Μετά από λίγο ήρθε κι ο Τζον και με κοίταξε με μια ψυχρότητα... Λες και είχε ξεχάσει όλα αυτά που είχαν συμβεί χτες.
- Γεια Τζον
- Γεια. Κάιλ πάμε;
- Να μην πάρουμε και την Alice μαζί;
- Τι λες ρε! Τι να κάνει η Alice μαζί μας;
- Γιατί ρε, στο σχολείο μας θα την έχουμε, να μη γνωρίσει την παρέα;
- Καλά σου λέει Τζον. Θα έρθω.
Του έκλεισα το μάτι και πήρα αγκαζέ τον Κάιλ.
- Πάμε
Είπα αποφασιστικά ενώ από μέσα μου είχα λιώσει απ' το γέλιο. Ο τρόπος που με κοιτούσε ο Τζον ήταν...απερίγραπτα αστείος.
 Ο Κάιλ με οδήγησε στο αυτοκίνητο του κι έκατσε στη θέση του οδηγού. Εγώ έκατσα δίπλα του κι έτσι ο Τζον αναγκάστηκε να κάτσει πίσω. Έβγαζε αφρούς από τον θυμό του πλέον.
Μετά από 15 λεπτά φτάσαμε μπροστά από ένα σπίτι. Ήταν ωραίο, αλλά όχι όσο του Ράιαν στο οποίο ζούσαμε. Ο Τζον χτύπησε το κουδούνι και μας άνοιξε ένα ωραίο αγόρι που φαινόταν πολύ συμπαθητικό.
- Άντε ρε αργήσατε. Επ, για σου κούκλα
Του χαμογέλασα ελαφρά.
- Άλεξ μαζέψου
Είπαν ο Κάιλ κι ο Τζον με μια φωνή.
- Χαχα, έλεος ρε δε θα σας την φάω κιόλας.
- Σκασίλα μου εμένα, ετεροθαλής αδερφή μου είναι.
- Εσένα Κάιλ, για να έχουμε καλό ερώτημα, τι σου έιναι;
Ο Κάιλ με κοίταξε εξεταστικά.
- Θα δείξει...
Είπε. Μπήκαμε μέσα όπου ήταν μαζεμένα 2-3 αγόρια κι 1 κορίτσι.
- Γεια σας...
Είπα αφού όλοι με κοιτούσαν.
- Είμαι η  Alice η αδερφή του Τζον
- Ετεροθαλής αδερφή
Με διόρθωσε.
- Μπράβο ρε έχεις αδερφή και δεν μας είπες τίποτα. Που την έκρυβες τόσο καιρό;
Το κορίτσι με πλησίασε και με τράβηξε να κάτσω δίπλα της.
- Με λένε Ντανιέλ. Χάρηκα πολύ.
- Κι εγώ Ντανιέλ.
Συστήθηκα και με τους άλλους και ανταλλάξαμε τηλέφωνα. Γενικά περάσαμε πολύ ωραία, συζητούσαμε, είδαμε ταινία. Ο Τζον δεν είχε σταματήσει να με κοιτάει εκνευρισμένος αλλά δεν έδινα σημασία. Δεν τον καταλάβαινα πάντως, τη μία ήταν γλυκός και καλός μαζί μου και την άλλη φερόταν σαν να με μισούσε...
- Οκ παιδιά, τα λέμε αύριο στο σχολείο.
- Οκ καληνύχτα
- Καληνύχτα
Ο Τζον κατευθύνθηκε προς την εξώπορτα και κατάλαβα ότι αν δεν ήθελα να κοιμηθώ εδώ έπρεπε να τον ακολουθήσω.
Μπήκαμε στο αυτοκίνητο κι έβαλε μπρος.
- Να σε ρωτήσω κάτι;
- Ρώτα
- Τι έχεις πάθει μαζί μου;
- Σαν τι να έχω πάθει;
- Ε δεν ξέρω...Σήμερα όλη μέρα με κοιτούσες κάπως ενώ χτες ήσουν...
- Αυτό που έγινε χτες να το ξεχάσεις! Δεν έχει αλλάξει τίποτα. Δεν σε συμπαθώ και τέλος.
Δεν είπα τίποτα, μου ήρθε ξαφνικό αυτό. Τι διπρόσωπος άνθρωπος θεέ μου!
- Σταμάτα το αυτοκίνητο
- Τι;
- Σταμάτα το, θέλω να κατέβω. Δεν θα κάτσω ούτε στιγμή μαζί σου.
- Σταμάτα τις βλακείες. Είναι βράδυ και μου είναι δύσκολο να οδηγώ, μη το κάνεις ακόμα πιο δύσκολο.
- Σε μισώ απίστευτα!
- Επίσης
Φτάσαμε κι έτρεξα αμέσως στο δωμάτιό μου. Έπεσα σχεδόν αμέσως για ύπνο, διότι ήταν πολύ αργά.
Την επόμενη μέρα ξύπνησα νωρίς και πήγα να ετοιμαστώ για το σχολείο. Ουφ, η πρώτη μέρα. Ελπίζω να τα καταφέρω. Φόρεσα αυτά και κατέβηκα κάτω. Στην τραπεζαρία ήταν ο Τζον με τον Ράιαν και την Ερίσα οι οποίοι είχαν γυρίσει. Μόλις κατέβηκα ο Τζον σηκώθηκε έτοιμος για το σχολείο και με κοίταξε.
- Αυτά θα φορέσεις;
- Γιατί τι έχω;
- Θα πας στο σχολείο με αυτά;
- Ναι. Τι έχωω;;
- Είναι πολύ υπερβολικό!
- Τώρα, θα μου κάνεις και την νταντά μου;
- Όχι, όχι μια συμβουλή έδωσα. Αμάν!
- Άλλη φορά να μην δίνεις!
- Εεεεε, μην μαλώνετε!
- Δίκιο έχει η Ερίσα, Τζον, άσε την κοπέλα να βάλει ότι θέλει!
Με κοίταξε με ένα απαίσιο βλέμμα και ανέβηκε επάνω να πάρει την τσάντα του. Είμασταν έτοιμοι, ο Τζον με τράβηξε και με έβαλε στο αμάξι του. Άρχισε να τρέχει, λες και έκανε αγώνα δρόμου. Όταν φτάσαμε είμουν έτοιμη να κάνω εμετό, αλλά τον συγκράτησα!
- Καλημέρα Alice.
- Καλημέρα Ντανιέλ.
- Τι κάνεις;
- Μια χαρά, εσύ;
- Μια χαρά κι εγώ!
- Έλα να σε ξεναγήσω στα κατατόπια.
- Οκ, αλλά πρώτα δείξε μου την τάξη!
- Έλα από'δω είναι.
- Ευχαριστώ.
Μπήκα στην τάξη, στην οποία υπήρχε ένας δάσκαλος. Με κοίταξε και με πλησίασε.
- Καλημέρα, πρέπει να είσαι η καινούρια μαθήτρια
- Ναι.
- Ωραία
Το κουδούνι χτύπησε. Είχα άγχος, το πως θα πήγαινα στα μαθήματα και το πως θα αντιδρούσαν οι νέοι μου συμμαθητές!
- Καλημέρα παιδιά
- Καλημέρα κύριε
- Λοιπόν. πρωτού αρχίσει το μάθημα, θα σας γνωρίσω την νέα σας συμμαθήτρια, την Alice
Όταν με γνώρισε ο δάσκαλος στους άλλους ένιωσα αμήχανα. Στο διάλειμμα όταν πήγα να τους μιλήσω με έδιωχναν, δεν με ήθελαν, δεν τους έκανα κάτι απλώς με κοιτούσαν ψυχρά όπως και μου μιλούσαν, οι μόνοι φίλοι μου ήταν Ο Κάιλ, Η Ντανιέλ και δύο παιδιά απ'το χθεσινό πάρτυ. Την τελευταία ώρα, όταν πλησίασα τους συμμαθητές μου τους χαιρέτησα, αλλά δεν πήρα απάντηση. Γυρίσαμε με τον Τζον σπίτι κι εκεί ήταν ο Ράιαν και η μαμά.
- Γεια σας παιδιά, πως ήταν το σχολείο;
- Καλό.
- Καλό.
Κλείστηκα στο δωμάτιο μου ξεντύθηκα και φόρεσα αυτά. Το κινητό μου χτύπησε, είχα ένα μύνημα... 

Everything is possible (Part 3)

Προηγούμενο
Έβγαλα, τα ρούχα μου και έπεσα για ύπνο. Αυτό που έκανε ο Τζον ήταν απαράδεκτο, δεν ξέρω πως να του ξαναμιλήσω. Το επόμενο πρωί, φόρεσα αυτά και έκατσα στο γραφείο μου, ώσπου κάποιος χτύπησε την πόρτα ήταν....

Συνέχεια
Ήταν ο Ράιαν, ήθελε να δει πως περάσαμε χτες.
- Καλά
Είπα όσο πιο πειστικά μπορούσα γιατί μόνο καλά δεν περάσαμε. Έπρεπε να πάω να μιλήσω στον Τζον, δεν είχε κανένα δικαίωμα να κάνει αυτό που έκανε. Δεν είναι κι ο κηδεμόνας μου! Έλεος! Σε λίγο θα μου πει και τι να φοράω.
- Κατέβα για πρωινό σε 5 λεπτά εντάξει;
- Εντάξει Ράιαν
 Κοιτάχτηκα στον ολόσωμο καθρέφτη κι αναστέναξα. Κατέβηκα στην τραπεζαρία όπου ήταν μαζεμένοι είδη όλοι. Κάθισα δίπλα στον Τζον επίτηδες, για να του τη σπάσω. Στο τραπέζι υπήρχαν κρουασανάκια με σοκολάτα, κρέπες, αυγά κι ό,τι άλλο μπορούσες να φανταστείς.
Αφού φάγαμε, ο Ράιαν και η μαμά μας ενημέρωσαν ότι θα έφευγαν το σαββατοκύριακο για κάτι δουλειές. Το γεγονός ότι θα έμενα μόνη με τον Τζον με ανησυχούσε κάπως, αλλά στο κάτω κάτω τι μπορούσε να μου κάνει τόσο πολύ πια;

Μεριά του Τζον 
Αφού ο μπαμπάς και η Ερίσα μας ανακοίνωσαν ότι θα έφευγαν για το σαββατοκύριακο ένα πράγμα μου ήρθε στο μυαλό: Πάρτι στο σπίτι! Το μόνο πρόβλημα βέβαια, ήταν αυτή η χαζή "αδερφή" μου αλλά σιγά, δεν θα χαλάσω και την διάθεσή μου για χάρη της.
Αμέσως μόλις φύγανε πήγα στο σαλόνι, έκατσα στον καναπέ και πήρα τηλέφωνο τον Κάιλ.
- Έλα ρε, σόρρυ για χτες, δεν ξέρω τι με έπιασε.
- Καλά δεν πειράζει το ξεπέρασα.
- Φίλοι;
- Φυσικά ρε, σιγά μη μαλώσουμε για ένα κορίτσι τώρα
- Τέλεια! Να σου πω, είσαι να έρθεις σπίτι το βραδάκι να δούμε κανένα θρίλερ; Θα  λύπουν οι δικοί μου το σαββατοκύριακο. Αν θες, κάνουμε την Κυριακή πάρτι αλλά λίγο δύσκολο γιατί αρχίζουν τα σχολεία την Δευτέρα.
- Καλά για το πάρτι θα δούμε. Για το θρίλερ είμαι μέσα.
- Οκ τα λέμε το βράδυ

~Το βράδυ~ 
Μεριά της Alcie
Καθόμουν στο δωμάτιό μου κι άκουγα μουσική όταν άκουσα την πόρτα να χτυπάει. Υπέθεσα ότι θα ανοίξει ο Τζον κι έτσι δεν κατέβηκα.
Ύστερα από κανένα δεκάλεπτο ένιωσα μια δίψα και κατέβηκα κάτω να πιω λίγο νερό. Στο σαλόνι είδα τον Τζον και τον Κάιλ να βλέπουν ταινία. Κοίταξα λίγο προς την τηλεόραση και ένιωσα σαν εκείνο το βράδυ να περνούσε ξανά από μπροστά μου, σαν να το ζούσα ξανά. Η ταινία έδειχνε ένα σπίτι που καιγόταν, άνθρωποι που ούρλιαζαν και μετά από λίγο έδειξε έναν καμένο άνθρωπο. Έτρεξα γρήγορα στο μπάνιο,κλείδωσα κι έκανα εμετό.

Μεριά Τζον-Κάιλ
Άκουσα ξαφνικά έναν θόρυβο, γύρισα και είδα την "αδερφή" μου να ανεβαίνει τρέχοντας τις σκάλες. Κοίταξα τον Κάιλ παραξενεμένος.
- Τι έπαθε αυτή και τρέχει έτσι;
Ο Κάιλ με ρώτησε παραξενεμένος κι αυτός. Μετά κοίταξα την τηλεόραση και κατάλαβα. Μου είχε πει ο Ράιαν τι είχε συμβεί με τον πατέρα της.
- Alice!
Φώναξα κι έτρεξα προς το δωμάτιό της. Η πόρτα ήταν ανοιχτή αλλά δεν ήταν μέσα η Alice. Πήγα προς την πόρτα του μπάνιο η οποία ήταν κλειδωμένη. Ο Κάιλ με ακολούθησε.
Την άκουσα που έκλαιγε. Για κάποιο λόγο ένιωσα...Άσχημα.
- Alice, άνοιξέ μας. Τι έπαθες; Είσαι καλά;
(ακούστε αυτό)

Μεριά της Alice 
Άκουσα τον Τζον να χτυπάει την πόρτα. Δεν άκουγα τι έλεγε, το μυαλό μου είχε θολώσει. Εκείνη η σκηνή της ταινίας... Έδειχνε ακριβώς ότι συνέβει εκείνο το καταραμένο βράδυ. Όλα θα ήταν αλλιώς αν ο μπαμπάς μου ζούσε. Αν δεν είχε γίνει ποτέ η πυρκαγιά. Ώρες, ώρες μισώ τη ζωή μου. Θυμάμαι, κάθε βράδυ ύστερα από εκείνη τη νύχτα ρωτούσα τον Θεό "γιατί σε 'μένα;" αλλά απάντηση δεν πήρα ποτέ. Ήμουν ένα παιδί! Γιατί έπρεπε να το ζήσω αυτό σε τόσο νεαρή ηλικία;
Είχα αγκαλιάσει τα γόνατά μου με τα χέρια μου και καθόμουν στη γωνία του μπάνιου. Και, όχι, δεν ήμουν υπερβολική γιατί δεν το είχα ξεπεράσει ακόμα. Η μαμά πάντα απέφευγε να βλέπουμε τέτοιες ταινίες. Κυρίως για 'μένα. Για να μην πάθω αυτό που έπαθα τώρα.
- ALICE ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΟΙΞΕΙΣ ΘΑ ΣΠΑΣΩ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ! ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΟΛΟΓΩ!
Άκουσα κάποια στιγμή τον Τζον να φωνάζει. Ας την έσπαγε. Δεν μπορούσα, δεν είχα τη δύναμη να σηκωθώ και να ανοίξω. Μετά από 10 λεπτά άκουσε έναν θόρυβο από την πόρτα αλλά δεν γύρισα να κοιτάξω. Ο Τζον με πλησίασε. Προφανώς είχε σπάσει την πόρτα. Δεν είπε τίποτα, με πήρε αγκαλιά και με μετέφερε στο κρεβάτι. Με σκέπασε κι αποκοιμήθηκα αμέσως.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Το ξέρω ότι είναι μικρό, αλλά λύπει η Έμμα και το έγραψα μόνη, οπότε νομίζω δικαιολογούμαι. Επίσης δεν ήθελα να έχει πολλές εξελίξεις για να μη μείνει πίσω η Έμμα. Ελπίζω να σας άρεσε, έβαλα και συνδέσμους όπου μπορούσα για το σπίτι (όπως ήθελε η κ.Βανέσα) κι έβαλα και μουσική (όπως ήθελε η κ.Μαρίνα). Επίσης, χτες φτιάξαμε trailer της ιστορίας, απολαύστε το!

Everything is possible (Part 2)

Προηγούμενο
Καθόμασταν όλοι μαζί και συζητούσαμε (εκτός απ'τον Τζον) μέχρι που άκουσα έναν ήχο απ'το κινητό μου, κάποιος μου είχε στείλει μήνυμα και με αυτό που αντίκρισα παραλίγο να πάθω καρδιακό...

Συνέχεια
- Δε...δε μπορεί! 
- Τι συμβαίνει αγάπη μου;
- Μαμά...εγώ... 
Δεν μπορούσα να μιλήσω, πέταξα το κινητό κάτω κι ανέβηκα στο δωμάτιό μου με δάκρυα στα μάτια. Ποιος μου έκανε τέτοια πλάκα; Και γιατί; Ποιος ηλίθιος το έκανε αυτό ξέροντας ότι ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει, μετά από 4 χρόνια;;;

Μεριά της Ερίσας (μαμάς μου) και του Ράιαν

- Ερίσα; Τι έγινε, τι έπαθε η μικρή;
- Δεν ξέρω...Κάτσε να δω.
Η Ερίσα  πήρε το κινητό και διάβασε το μύνημα.
"Alice...Ο μπαμπάς σου είμαι, βρήκα το κινητό σου από έναν φίλο σου. Κόρη μου, το ξέρω ότι μετά από αυτό ίσως με μισήσεις αλλά...Θέλω να σε δω. Δεν κάηκα εκείνο το βράδυ στην πυρκαγιά, κάποιος με έβγαλε έξω αναίσθητο. Θέλω να σε δω για να σου πω από κοντά τι ακριβώς έγινε. Πάρε με, μπαμπάς σου" 
- Δεν το πιστεύω... Ποιος της έκανε τέτοια φάρσα; Έλεος!
- Τι έγινε αγάπη μου;
- Διάβασε
Ο Ράιαν το διάβασε κι έμεινε με το στόμα ανοιχτό.
- Η καημένη...Ακόμα δεν το ξεπέρασε έτσι;
Η Ερίσα έγνεψε καταφατικά.
- Πήγαινε να της μιλήσεις, το έχει σίγουρα ανάγκη. 
- Εντάξει, παω

Μεριά της Alice

Καθόμουν σε μια γωνιά του δωματίου μου κι έκλαιγα. Τους μισούσα όλους αυτούς που μου έκανα πλάκα για ένα τέτοιο θέμα.
Ξαφνικά άκουσα την πόρτα του δωματίου μου να χτυπάει. Σκούπισα λίγο τα δάκρυά μου.
-Περάστε
Η μαμά μου ήρθε κι έκατσε δίπλα μου.
- Αγάπη μου... Στη ζωή μας πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα θέλουν να μας πληγώσουν, άνθρωποι που δεν θα νοιάζονται για τα αισθήματα του άλλου και δεν θα σκέφτονται πριν κάνουν κάτι. Εσύ απλά να μην τους αφήνεις να σου χαλάνε τη διάθεση και να τους αγνοείς. Αυτό είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις.
- Μα...μαμά δεν είναι δίκαιο! 
- Πολλά πράγματα δεν είναι δίκαια στη ζωή μας. Απλά να κοιτάς μπροστά.
- Σ'αγαπάω
Την αγκάλιασα σφιχτά και σκούπισα πάλι τα δάκρυά μου αφού είχα αρχίσει να κλαίω πάλι. 
- Θα πάω να κάνω μπάνιο να χαλαρώσω
- Εντάξει 
Με φίλησε στο μέτωπο και βγήκε από το δωμάτιο. Εγώ πήρα μια πετσέτα και πήγα στο μπάνιο μου (ναι, είχα δικό μου μπάνιο!!!). Έκανα ένα χαλαρωτικό μπάνιο κι όντως ένιωσα καλύτερα. 
Φόρεσα αυτά, μιας και είχε λίγο κρύο και κατέβηκα στο σαλόνι. Εκεί είδα τον Τζον να βλέπει τηλεόραση. Έκατσα στον καναπέ δίπλα του. Δεν θα τον άφηνα να μου κάνει τη ζωή κόλαση γιατί δεν με συμπαθεί. 
- Γεια
Του είπα όσο πιο αδιάφορα μπορούσα.
- Κι αντίο
Είπε ψυχρά και πήγε να σηκωθεί αλλά ήραν η μαμά μου κι ο Ράιαν στο σαλόνι.
- Μπαμπά θα βγω με κάτι φίλους, μάλλον θα αργήσω
- Εντάξει Τζον...Να σου πω, γιατί δεν παίρνεις και την αδερφή σου μαζί; Έτσι θα ξεναγηθεί στην πόλη.
- Μα μπαμπά...
- Χωρίς μα! Θα την πάρεις μαζί σου, πάει και τελείωσε.
- Ράιαν, δεν είναι ανάγκη, αλήθεια μπορώ να βγω και μόνη μου...
- Ούτε που να το συζητάς!
Ο Τζον με κοίταξε με ένα άγριο βλέμμα, λες και τον σκότωσα.
- Άντε ετοιμάσου δεν θα περιμένω πάνω από 10 λεπτά.
Είπε ξερά και βγήκε έξω για να βγάλει το αυτοκίνητο από το γκαράζ. Αναστέναξα και πήγα πάνω να ετοιμαστώ. Φόρεσα αυτά, γιατί απ' ότι κατάλαβα θα πηγαίναμε σε πάρτι και ήταν 9:00 το βράδυ. Αφού ετοιμάστηκα βγήκα έξω όπου με περίμενε ο Τζον. Είχε ένα βλέμμα που νόμιζες ότι θα σου κάνει κακό! Δεν καταλαβαίνω τι έχει μαζί μου.
- Μπες μέσα, γιατί δεν θέλω να αργήσω εξαιτίας σου.
- Εντάξει, μόνο να ρωτήσω κάτι.
- Ρώτα, αλλά γρήγορα.
- Οι φίλοι σου... και οι γνωστοί σου θα με δεχτούν;
- Δεν ξέρω, δεν είναι δικό μου πρόβλημα αυτό.
Ένιωσα πολύ άβολα, δεν περίμενα τέτοια απάντηση... για την ακρίβεια, φοβόμουν, δεν ήξερα πως θα αντιδράσουν οι καινούριοι μου φίλοι, (δεν ήξερα αν θα μπορούσαμε να γίνουμε)
- Φτάσαμε.
- Ωραία...
Κατεβήκαμε και μπήκαμε στο κλάμπ, όλοι με κοιτούσαν, αλλά πιο πολύ τον Τζον! Κάθισα μόνη μου σε ένα τραπέζι.
Μεριά του Τζον
Όλοι την κοιτούσαν, έλεος δεν κατάλαβα τι έχει τόσο πολύ.
- Τζον; (Κολλητός του Τζον με όνομα Κάιλ)
- Ναι.
- Δεν μας είπες ότι βρήκες καινούρια κοπέλα!
- Αυτή....αυτή;;; Ε, δεν θα'σαι καλά.
- Ε, ποια είναι τότε;
- Η ΕΤΕΡΟΘΑΛΗΣ αδερφή μου.
- Έχεις αυτή την κουκλάρα σπίτι σου;
- Σιγά την ωραία.
Μεριά της Alice
Περνούσα απαίσια, κανείς δεν μου μιλούσε! Ώσπου...
- Hey, γεια!
- Γεια!
- Πώς σε λένε;
- Alice. Εσένα;
- Κάιλ
- Εεεε, ωραίο όνομα!
- Ευχαριστώ! Να σε ρωτήσω, βέβαια δεν έχουμε γνωριστεί καλά, αλλά... θα ήθελες να χορέψουμε;
- Βεβαίως.
Αρχίσαμε, να χορεύουμε. Ένιωσα τόσο καλά, επιτέλους δηλαδή.
Μεριά του Τζον.
Θα τον σκοτώσω, δεν υπάρχει πιθανότητα, έχω θυμώσει πολύ!
Πήγα προς το μέρος τους, χώρισα τον Κάιλ και την Alice, ειχα γίνει έξω φρενών!
- Με την αδερφή μου ρε;
- Γιατί; Σε πειράζει;
- Πολύ
Του έριξα μια ξεγυρισμένη μπουνιά! Του άξιζε, τόσα κορίτσια υπήρχαν, με την Alice βρήκε; 
Η Alice θύμωσε και βγήκε από το κλαμπ. Κάλεσε ταξί κι έφυγε.
Μεριά της Alice
Έβγαλα, τα ρούχα μου και έπεσα για ύπνο. Αυτό που έκανε ο Τζον ήταν απαράδεκτο, δεν ξέρω πως να του ξαναμιλήσω. Το επόμενο πρωί, φόρεσα αυτά και έκατσα στο γραφείο μου, ώσπου κάποιος χτύπησε την πόρτα ήταν....
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αυτό ήταν το 2ο παρτ! Ευχαριστούμε για την υπομονή σας. Σας άρεσε; Τι άραγε θα γίνει; Ποιος να χτύπησε την πόρτα της;;;

                                                              Η Alice όταν έκλαιγε

                                                                      Dima&Emma

Everything is possible (Part 1)

Η Alice ζούσε με τους γονείς της σε μια μικρή πόλη της Ιταλίας. Κανείς δεν πίστευε πως ήταν δυνατόν όλα να αλλάξουν από τη μια μέρα στην άλλη. Όλα άρχισαν από ένα βροχερό βράδυ...

~Εκείνο το βράδυ~ 
Κοιμόμουν...Δεν κατάλαβα πότε με ξύπνησε η μαμά μου για να με πάρει να φύγουμε. Είχε πιάσει φωτιά το σπίτι...Το δωμάτιό μου ήταν γεμάτο φλόγες. Φοβόμουν τόσο πολύ! Κράτησα σφιχτά τη μαμά μου από το χέρι και πήγαινα όπου με οδηγούσε. Τελικά τα καταφέραμε και βγήκαμε έξω. Όλοι είχαν μαζευτεί τριγύρω για να δουν τι γίνεται, είχαν φτάσει είδη οι πυροσβεστικοί και προσπαθούσαν να σταματήσουν τη φωτιά. Κοίταξα γύρω μου και ξαφνικά... Συνειδητοποίησα ότι ο μπαμπάς μου δεν ήταν μαζί μας.
- Μαμά, ο μπαμπάς που είναι; 
- Αγάπη μου...Προσπαθούν να τον βγάλουν έξω από το σπίτι, δεν πρόλαβε να βγει μαζί μας.

~Δύο μέρες μετά από εκείνο το βράδυ~
Είχα φορέσει αυτά και περίμενα την μαμά μου για να πάμε στην κηδεία. Ήμουν μόλις 13 χρονών και είχα είδη χάσει τον μπαμπά μου. Το συναίσθημα ήταν φριχτό... Η κηδεία πέρασε πολύ γρήγορα, η μητέρα μου έκλαψε πάρα πολύ εκείνη τη μέρα. Τα δικά μου δάκρυα είχαν στεγνώσει πλέον, αν και ακόμα προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω τη συνέβει. 
Με τη μητέρα μου νοικιάσαμε ένα σπίτι στη διπλανή πόλη και μείναμε εκεί μέχρι που...

~4 χρόνια αργότερα~
- Alice, αργούμε, ετοίμασες τα πράγματά σου; 
- Ναι μαμά, είμαι έτοιμη. 
Μπήκαμε στο ταξί και ξεκινήσαμε για το αεροδρόμιο. Ούτε που κατάλαβα πότε μπήκαμε στο αεροπλάνο. Το σίγουρο ήταν πως δεν ήμουν έτοιμη για κάτι τέτοιο. Η μαμά μου είχε βρει πλέον έναν άνθρωπο που αγαπούσε και χαιρόμουν αλλά δεν ήμουν έτοιμη να ζήσω στην Αμερική, στην Καλιφόρνια! Ούτε ήμουν έτοιμη να χάσω όλους τους φίλους μου, να αφήσω το σχολείο μου, τη ζωή μου ολόκληρη. Τον συμπαθούσα τον Ράιαν (τον καινούριο άντρα της μαμάς μου) αλλά δεν ήμουν έτοιμη να αποκτήσω αδερφό. Ο Ράιαν είχε κι αυτός παιδί από τον πρώτο γάμο του, και το αγόρι απ' ότι έμαθα ήταν περίπου στην ηλικία μου. Θα με δεχόταν άραγε;
Οι ώρες πέρασαν πάρα πολύ γρήγορα, εγώ άκουγα μουσική και είχα χαλαρώσει κάπως.
Κι επιτέλους φτάσαμε. Φτάσαμε. Αναστέναξα δυνατά και σηκώθηκα από την θέση μου. Φορούσα αυτά και είχα στον λαιμό μου τα ακουστικά μου από το mp3. Πήραμε τις βαλίτσες μας και προς το μέρος μας ήρθε ένα ψηλό, ωραίο αγόρι που είχε αδιάφορο βλέμμα. Μόλις τον είδε η μητέρα μου τον αγκάλιασε και τον ρώτησε που είναι ο Ράιαν. 
- Περιμένει σπίτι - είπε ψυχρά το αγόρι. Ε λοιπόν, αποφάσισα να του μιλήσω, λογικά θα ήταν ο καινούριος μου αδερφός, έπρεπε να γνωριστούμε. Βρήκα την ευκαιρία όταν η μαμά μου πήγε να αγοράσει ένα νεράκι πριν φύγουμε για το σπίτι.
- Εμμ, γεια! Είμαι η Alice.
- Γεια 
- Δεν θα... μου πεις πως σε λένε; Φαντάζομαι πρέπει να γνωριστούμε, είσαι αδερφ..
- Έι,έι για κάτσε. Το ότι οι γονείς μας παντρεύτηκαν δεν σημαίνει τίποτα. Δεν έχω αδέρφια κι ούτε πρόκειται να αποκτήσω. Γι'αυτό μη περιμένεις πολλά. Ήρθες στα καλά καθούμενα και μας έκανες τη ζωή άνω κάτω!
- Καλά, πως κάνεις έτσι; Εγώ μόνο να γνωριστούμε ήθελα αλλά άστο...
Ήταν τόσο, μα τόσο χαζός! Απορώ πως θα ζήσουμε στο ίδιο σπίτι. Γιατί μου φερόταν έτσι; Δεν του είχα κάνει κάτι...
- Έτοιμοι παιδιά; 
- Ναι, πάμε μαμά
Πήραμε το ταξί και φτάσαμε στο σπίτι. Μόλις κατεβήκαμε έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Αυτό δεν ήταν σπίτι, ήταν παλάτι ολόκληρο! Ήταν τριώροφο με πολυτελές έπιπλα, κουρτίνες, ηλεκτρονικά ήδη και πολλά άλλα.
-Μαμά; (είπα με ανοικτό το στόμα)
-Ναι Alice...
-Από εδώ και πέρα θα μένουμε εδώ;
-Ναι, φυσικά εδώ μένει ο Ράιαν.
-Ααααα, δεν το πιστεύω.... ανυπομονώ να δω το δωμάτιο στο οποίο θα κοιμάμαι.
Ο Ράιαν με χαρά με ξενάγησε στο σπίτι και μου έδειξε ένα υπέροχο δωμάτιο με ροζ τοίχους και έπιπλα από ακριβό δέρμα, αλλά το νέο μου δωμάτιο βρισκόταν ακριβώς απέναντι απ'του Τζον (του αδερφού μου).
~ Μετά από δύο ώρες~
Καθόμασταν όλοι μαζί και συζητούσαμε (εκτός απ'τον Τζον) μέχρι που άκουσα έναν ήχο απ'το κινητό μου, κάποιος μου είχε στείλει μήνυμα και με αυτό που αντίκρισα παραλίγο να πάθω καρδιακό...

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 Και έτσι τελείωσε το πρώτο παρτ (μέρος), ελπίζουμε να σας άρεσε...Σας παρακαλούμε να ΣΧΟΛΙΑΖΕΤΕ, τα σχόλιά σας είναι πολύ σημαντικά για εμάς, κι αν σας έρθει κάποια ιδέα σχετικά με την ιστορία πείτε μας την, μπορεί να την εφαρμόσουμε...!!!

Αυτή είναι η Alice

Αυτός είναι ο Τζον (ο κακός αδερφός)

                                   

















                                    
                                                     

So,welcome!

Γεια σας! Είμαστε η Έμμα και η Δήμητρα, και όπως μάλλον καταλάβατε, εδώ θα δημοσιεύουμε ιστορίες που θα γράφουμε εμείς οι ίδιες. Θα έχουν σχέση με τη μουσική, θα είναι νεανικές και...Ελπίζουμε να σας τραβήξουν το ενδιαφέρον τόσο, ώστε να διαβάζετε όλα τα παρτ(μέρη). Κάθε μέρα θα δημοσιεύουμε από ένα παρτ (μέρος) της ιστορίας μας και θα μπορείτε να σχολιάζετε και να μας λέτε ιδέες και γνώμες. Θα προσπαθήσουμε οι ιστορίες να μην είναι βαρετές και να σας αφήνουν σε αγωνία για το τι θα γίνει στο επόμενο παρτ. Καλή συνέχεια!

Dima&Emma