Οι φίλοι μας...

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Everything is possible (Part 3)

Προηγούμενο
Έβγαλα, τα ρούχα μου και έπεσα για ύπνο. Αυτό που έκανε ο Τζον ήταν απαράδεκτο, δεν ξέρω πως να του ξαναμιλήσω. Το επόμενο πρωί, φόρεσα αυτά και έκατσα στο γραφείο μου, ώσπου κάποιος χτύπησε την πόρτα ήταν....

Συνέχεια
Ήταν ο Ράιαν, ήθελε να δει πως περάσαμε χτες.
- Καλά
Είπα όσο πιο πειστικά μπορούσα γιατί μόνο καλά δεν περάσαμε. Έπρεπε να πάω να μιλήσω στον Τζον, δεν είχε κανένα δικαίωμα να κάνει αυτό που έκανε. Δεν είναι κι ο κηδεμόνας μου! Έλεος! Σε λίγο θα μου πει και τι να φοράω.
- Κατέβα για πρωινό σε 5 λεπτά εντάξει;
- Εντάξει Ράιαν
 Κοιτάχτηκα στον ολόσωμο καθρέφτη κι αναστέναξα. Κατέβηκα στην τραπεζαρία όπου ήταν μαζεμένοι είδη όλοι. Κάθισα δίπλα στον Τζον επίτηδες, για να του τη σπάσω. Στο τραπέζι υπήρχαν κρουασανάκια με σοκολάτα, κρέπες, αυγά κι ό,τι άλλο μπορούσες να φανταστείς.
Αφού φάγαμε, ο Ράιαν και η μαμά μας ενημέρωσαν ότι θα έφευγαν το σαββατοκύριακο για κάτι δουλειές. Το γεγονός ότι θα έμενα μόνη με τον Τζον με ανησυχούσε κάπως, αλλά στο κάτω κάτω τι μπορούσε να μου κάνει τόσο πολύ πια;

Μεριά του Τζον 
Αφού ο μπαμπάς και η Ερίσα μας ανακοίνωσαν ότι θα έφευγαν για το σαββατοκύριακο ένα πράγμα μου ήρθε στο μυαλό: Πάρτι στο σπίτι! Το μόνο πρόβλημα βέβαια, ήταν αυτή η χαζή "αδερφή" μου αλλά σιγά, δεν θα χαλάσω και την διάθεσή μου για χάρη της.
Αμέσως μόλις φύγανε πήγα στο σαλόνι, έκατσα στον καναπέ και πήρα τηλέφωνο τον Κάιλ.
- Έλα ρε, σόρρυ για χτες, δεν ξέρω τι με έπιασε.
- Καλά δεν πειράζει το ξεπέρασα.
- Φίλοι;
- Φυσικά ρε, σιγά μη μαλώσουμε για ένα κορίτσι τώρα
- Τέλεια! Να σου πω, είσαι να έρθεις σπίτι το βραδάκι να δούμε κανένα θρίλερ; Θα  λύπουν οι δικοί μου το σαββατοκύριακο. Αν θες, κάνουμε την Κυριακή πάρτι αλλά λίγο δύσκολο γιατί αρχίζουν τα σχολεία την Δευτέρα.
- Καλά για το πάρτι θα δούμε. Για το θρίλερ είμαι μέσα.
- Οκ τα λέμε το βράδυ

~Το βράδυ~ 
Μεριά της Alcie
Καθόμουν στο δωμάτιό μου κι άκουγα μουσική όταν άκουσα την πόρτα να χτυπάει. Υπέθεσα ότι θα ανοίξει ο Τζον κι έτσι δεν κατέβηκα.
Ύστερα από κανένα δεκάλεπτο ένιωσα μια δίψα και κατέβηκα κάτω να πιω λίγο νερό. Στο σαλόνι είδα τον Τζον και τον Κάιλ να βλέπουν ταινία. Κοίταξα λίγο προς την τηλεόραση και ένιωσα σαν εκείνο το βράδυ να περνούσε ξανά από μπροστά μου, σαν να το ζούσα ξανά. Η ταινία έδειχνε ένα σπίτι που καιγόταν, άνθρωποι που ούρλιαζαν και μετά από λίγο έδειξε έναν καμένο άνθρωπο. Έτρεξα γρήγορα στο μπάνιο,κλείδωσα κι έκανα εμετό.

Μεριά Τζον-Κάιλ
Άκουσα ξαφνικά έναν θόρυβο, γύρισα και είδα την "αδερφή" μου να ανεβαίνει τρέχοντας τις σκάλες. Κοίταξα τον Κάιλ παραξενεμένος.
- Τι έπαθε αυτή και τρέχει έτσι;
Ο Κάιλ με ρώτησε παραξενεμένος κι αυτός. Μετά κοίταξα την τηλεόραση και κατάλαβα. Μου είχε πει ο Ράιαν τι είχε συμβεί με τον πατέρα της.
- Alice!
Φώναξα κι έτρεξα προς το δωμάτιό της. Η πόρτα ήταν ανοιχτή αλλά δεν ήταν μέσα η Alice. Πήγα προς την πόρτα του μπάνιο η οποία ήταν κλειδωμένη. Ο Κάιλ με ακολούθησε.
Την άκουσα που έκλαιγε. Για κάποιο λόγο ένιωσα...Άσχημα.
- Alice, άνοιξέ μας. Τι έπαθες; Είσαι καλά;
(ακούστε αυτό)

Μεριά της Alice 
Άκουσα τον Τζον να χτυπάει την πόρτα. Δεν άκουγα τι έλεγε, το μυαλό μου είχε θολώσει. Εκείνη η σκηνή της ταινίας... Έδειχνε ακριβώς ότι συνέβει εκείνο το καταραμένο βράδυ. Όλα θα ήταν αλλιώς αν ο μπαμπάς μου ζούσε. Αν δεν είχε γίνει ποτέ η πυρκαγιά. Ώρες, ώρες μισώ τη ζωή μου. Θυμάμαι, κάθε βράδυ ύστερα από εκείνη τη νύχτα ρωτούσα τον Θεό "γιατί σε 'μένα;" αλλά απάντηση δεν πήρα ποτέ. Ήμουν ένα παιδί! Γιατί έπρεπε να το ζήσω αυτό σε τόσο νεαρή ηλικία;
Είχα αγκαλιάσει τα γόνατά μου με τα χέρια μου και καθόμουν στη γωνία του μπάνιου. Και, όχι, δεν ήμουν υπερβολική γιατί δεν το είχα ξεπεράσει ακόμα. Η μαμά πάντα απέφευγε να βλέπουμε τέτοιες ταινίες. Κυρίως για 'μένα. Για να μην πάθω αυτό που έπαθα τώρα.
- ALICE ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΟΙΞΕΙΣ ΘΑ ΣΠΑΣΩ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ! ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΟΛΟΓΩ!
Άκουσα κάποια στιγμή τον Τζον να φωνάζει. Ας την έσπαγε. Δεν μπορούσα, δεν είχα τη δύναμη να σηκωθώ και να ανοίξω. Μετά από 10 λεπτά άκουσε έναν θόρυβο από την πόρτα αλλά δεν γύρισα να κοιτάξω. Ο Τζον με πλησίασε. Προφανώς είχε σπάσει την πόρτα. Δεν είπε τίποτα, με πήρε αγκαλιά και με μετέφερε στο κρεβάτι. Με σκέπασε κι αποκοιμήθηκα αμέσως.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Το ξέρω ότι είναι μικρό, αλλά λύπει η Έμμα και το έγραψα μόνη, οπότε νομίζω δικαιολογούμαι. Επίσης δεν ήθελα να έχει πολλές εξελίξεις για να μη μείνει πίσω η Έμμα. Ελπίζω να σας άρεσε, έβαλα και συνδέσμους όπου μπορούσα για το σπίτι (όπως ήθελε η κ.Βανέσα) κι έβαλα και μουσική (όπως ήθελε η κ.Μαρίνα). Επίσης, χτες φτιάξαμε trailer της ιστορίας, απολαύστε το!


4 σχόλια:

  1. Αχ,βρε πολυτάλαντα πλασματάκια!
    Εσείς πραγματικά το πάτε για σενάριο ταινίας!
    Τιμή μου που βάλατε μουσική για χάρη μου. Όσο για το τρέιλερ,καταπληκτικό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τέλειο!!!!!!!! μπράβο!
    Όντος για σεμινάριο ταινίας το πάτε

    ΑπάντησηΔιαγραφή